La gasiveria dels catalans [AI 13]

DON PEDRO: Això de la bolsa és de català.

FÀBIO: No esta mal tenir compte ab tot, perquè diu lo refrany: "Qui mesura, dura, a despit de mala ventura".

LÚCIO: Mas no sé de què donau, senyors, vosaltres culpa, que si lo poc he perdut, ser[à] per carta de menys i no per carta de més.

DON PEDRO: Prou sap lo meu ventrell d'això la veritat. [...] jo no trobe en la nació catalana la misèria en lo donar de menjar que tot lo món publica, que cert, en totes les parts aon só anat en Catalunya lo m'han donat, a mi, ab gran abundància i lliberalitat per molt poc m'han conegut. I tinc entès que ells açò per tan ordinari com lo respirar.

[...]

DON PEDRO: [...] d'aon ha pres fonament o principi aquell proverbi o refrany que per denotar misèria se sol dir "Par que sia taula de Barcelona", que en certa manera par que es diga en perjudici de tota Catalunya?

LÚCIO: Senyor, d'aqueix refrany o proverbi n'han fet abús los maliciosos, que, en la real veritat, no s'és introduït per denotar misèria, sinó per demostrar molta abundància [...].

[Col·loqui segon, JT 80-81]